എന്റെ ജനാലകള്‍ തുറക്കവേ...

നിശബ്ദതയുടെ താഴ്വര!
പ്രകൃതിയുടെ വിജനത!
ഇടവിടാതെ മിന്നിമറയുന്ന
സ്വപ്നങ്ങളും!

എവിടെയോ ഒരു രാപ്പാടി തന്‍
കള കൂജനവും !
തുള്ളിതുല്ലക്കുന്ന തണുപ്പും!

പ്രഭാതത്തിനു ജീവന്‍ വയ്കുന്നു
മായുന്ന ഇരുട്ടിനോടൊപ്പം.
നീലിമ എശാത്ത വാനവും!
അവിടെ ഞാന്‍ മാത്രം!
പ്രിയപ്പെട്ട എകാന്തതയോടൊപ്പം .

അടുത്ത സ്വപ്നതിനായി കാക്കവേ,
ഞാന്‍ ഉണര്‍ന്നു പോയി!

നിലം പറ്റിയ പുല്‍ നാമ്പുകളില്‍
തുശാരങ്ങളുടെ തണുത്ത ശോകം .
താഴ്വരയിലെ വൃക്ഷങ്ങള്‍ക്ക്
കറുത്ത പച്ച നിറം.

ഉണരുന്ന പുലരി!
തലയുയര്‍ത്തുന്ന പക്ഷികള്‍,
നിരുതാതോഴുകുന്ന അരുവിയുടെ
നനഞ്ഞ ശബ്ദം എവിടെയോ!

ഞാന്‍ വീണ്ടും തുടരണം..
എന്റ് യാത്രയും,
എന്റ് കര്മങ്ങളും,
എല്ലാം,

നിലക്കാത്ത വേദനയും...